Καθρέφτες με ντεκουπαζ

Επιτέλους! Μετά από 3 μήνες κατάφερα να τελειώσω εκείνους τους καθρέφτες που είχα αγοράσει από το ΙΚΕΑ. ΄Ηθελα να τους κάνω χριστουγεννιάτικο δώρο στον εγγονό μου και στην Ναταλία, την ξαδέλφη της εγγονής μου. Όταν όμως δουλεύεις 12ωρο, αυτά είναι κοινώς λεγόμενα ΄"ραπανάκια για την όρεξη".
Από την Δευτέρα όμως δουλεύω και πάλι κανονικά. Δεν μπορώ φυσικά να σας περιγράψω την χαρά μου. Ξέρετε τι είναι να φέυγεις νύχτα από το σπίτι και να γυρίζεις νύχτα? Πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβεις.
Αυτήν την εβδομάδα που λέτε την απόλαυσα. Με καφεδάκι, τακτοποίηση υποχρεώσεων, και τα χόμπυ μου φυσικά. Από Δευτέρα βούρ και για το γυμναστήριο.΄Αρκετά κάθισα. Να δω πως θα ρίξω τα κ........α μου.
Ιδού λοιπόν τα έργα μου

Ο καθρέφτης για τον εγγονό μου

Και ο καθρέφτης της Ναταλίας

Από αύριο σειρά έχουν τα κοσμήματα. Είχα φτιάξει πολλά, αλλά όλα θέλουν βάψιμο και συναρμολόγηση. Πρέπει μέχρι το Πάσχα να τα τελειώσω, γιατί μετά ξεκινάω μαθήματα ζωγραφικής.
΄Οπως βλέπετε, οι ανησυχίες μου δεν έχουν τελειωμό. Καλά να είμαστε όλοι. Εγώ να "δημιουργώ" και εσείς να με ανέχεστε. Φιλάκια.

Καρναβάλι Ορχομενού 2010

Φίλοι μου, απόφάσισα σαν Ορχομένια πλέον,( μετά 33 χρόνια γάμου έχω πολιτογραφηθεί Ορχομένια) να διαφημίσω από το blog μου την αναβίωση του Καρναβαλιού μας.
Την Κυριακή λοιπόν 14 Φεβρουαρίου (ημέρα των απανταχού ερωτευμένων) και ώρα 3 μ.μ. θα γίνει παρέλαση αρμάτων.
Ελάτε να γνωρίσετε τα αξιοθέατα του τόπου μας, την χιλιόχρονη εκκλησιά μας την Παναγία την Σκριπού, να επισκευθείτε τις Πηγές των Χαρίτων, από τα ιχθυοτροφεία μας να αγοράσετε πέστροφες φρέσκες και καπνιστές υπέροχες, και να διασκεδάσετε με το καρναβάλι μας.

Το Καρναβάλι μας το 1965

Το άρμα λεγόταν Φρίξος και ΄Ελλη, από την ιστορία του τόπου, όπου Φρίξος ήταν ο άντρας μου και Ελλη η Βαρβάρα Κολοβού.

Το Καρναβάλι μας το 1968

το 1992 περίπου (δεν είχα γράψει ημερομηνία)

και το τωρινό (θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος)

Σας περιμένουμε!!!!!

Το Τριώδιο ή αλλιώς Αποκριά

Φίλοι μου Καλημέρα σας.Πριν καλά καλά να συνειδητοποιήσουμε ότι πέρασαν οι γιορτες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, άρχίζει το Τριώδιο. Ναι. ναί . Αυτή την Κυριακή, 24 του μήνα, ανοίγει το Τριώδιο ή Αποκριά.

Λέγοντας Αποκριά, εννοούμε τις 3 εβδομάδες που προηγούνται της Μεγάλης Σαρακοστής, το γνωστό μας Τριώδιο.

Κάθε μία από αυτές τις εβδομάδες σηματοδοτείται από την Κυριακή με την οποία κλείνει.Με την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου ανοίγει το Τριώδιο.Η εβδομάδα που ακολουθεί τελειώνει με την Κυριακή του Ασώτου. Την εβδομάδα αυτή τρώμε "μπάλλα", δηλαδή κρέας,τυρί κλπ.Την δεύτερη εβδομάδα, της Κυριακής της Αποκρεώ, τρώμε "σκονταφτά" δηλαδή δεν τρώμε κρέας Τετάρτη και Παρασκευή, και το βράδυ της Κυριακής της Αποκρεώ, το έθιμο θέλει να μαζεύεται όλη η οικογένεια στο τραπέζι και να τρώνε κρεατικά. Μάλιστα τα παλιά χρόνια, ισως λίγοι σήμερα, όσοι κάθονταν στο τραπέζι, σηκωνόντουσαν όρθιοι, έπιαναν με 2 δάχτυλα το τραπέζι, το σήκωναν στον αέρα και έλεγαν "άξια η τάβλα μας, άξια

η τάβλα μας, άξια η τάβλα μας, θάνατος στους οβραίους" και κατόπιν έλεγαν χρόνια πολλά και άρχιζαν το φαγητό.

Την τρίτη εβδομά

δα, της Κυριακής της Τυρινής, "αποτυρώνουμε". Δηλαδή καταναλώνουμε γαλακτοκομικά προϊόντα και Τετάρτη και Παρασκευή.Αυτήν την εβδομάδα φτιάχνουμε τυρόπιτες, γαλατόπιτες και γαλακτομπούρεκα.

Το αποκορύφωμα της αποκριάς γίνεται την Καθαρή Δευτέρα, πρωτη ημέρα της Σαρακοστής.

Η λέξη Αποκριά σημαίνει αποχή από το κρέας.Συνώνυμη της λέξης αποκριά είναι και η λέξη Καρναβάλι η οποία είναι λατινική, σύνθετη και προέρχεται από τις λέξεις carne+vale=κρέας +χαιρετώ, δηλ. αποχαιρετισμός στην κρεατοφαγία.

Οι ρίζες των εθίμων της αποκριάς αναγάγωνται στην αρχαιότητα. ' Εχουν σχέση με τις γιορτές που γίνονταν προς τιμήν του θεού Διόνυσου, κατά τις οποίες κυριαρχούσαν ο χορός, η ευθυμία, το χιούμορ και η σάτυρα. Ο Διόνυσος σύμφωνα με το δωδεκάθεο, ήταν θεός της γονιμότητας και οι αρχαίου ΄Ελληνες τον τιμούσαν με τα Διονύσια.Στις εκδηλώσεις αυτές γινόταν και παρέλαση άρματος.

Το άρμα το ακολουθούσαν χορευτές και τραγουδιστές μεταμφιεσμένοι με προσωπίδες και τραγουδούσαν σατυρικά τραγούδια.

Με την επικράτηση του χριστιανισμού, κάποια στοιχεία αυτής της λατρείας συνδυάστηκαν στις παραδόσεις του λαού με την περίοδο πριν την Σαρακοστή.Από τον 19ο αιώνα μέχρι και σήμερα το Καρναβάλι ξεκινά την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και λήγει την Κυριακή της Τυρινής με την μεγάλη παρέλαση των καρναβαλιστών και το κάψιμο του βασιλιά Καρνάβαλου.΄Παλαιότερα τον εορταστικό τόνο έδιναν παρέες μεταμφιεσμένων, που κυκλοφορούσαν στους δρόμους τραγουδώντας και πειράζωντας τον κόσμο.

Αυτού του είδους οι εκδηλώσεις με την πάροδο των χρόνων έχουν χαθεί και έχουν επικρατήσει οργανωμένες εκδηλώσεις από τοπικές οργανωσεις με αποκριάτικες στολές και άρματα.Τα τελευταία χρόνια μάλιστα γίνεται προσπάθεια να αναβιώσουν πολλά παραδοσιακά έθιμα σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

Το πιό διάσημο καρναβάλι στην πατρίδα μας, είναι το Καρναβάλι της Πάτρας.

Ακολουθεί της Θήβας με τον Βλάχικο γάμο. Τα αλευρομουτζουρωματα στο Γαλαξείδι. Φέτος αναβιώνει πάλι και το Καρναβάλι του Ορχομενού.Παληά όταν είχα πρωτοέρθει στον Ορχομενό γινόταν πολύ μεγάλο Καρναβάλι.Με τα χρόνια ξέφτισε και για κάμποσα χρόνια δεν γινόταν καθόλου. Φέτος γίνεται μια φιλότιμη προσπάθεια να αναβιώσει πάλι. Ευχομαι να έχει επιτυχία και να συνεχίσει για πολλά χρόνια πάλι.(Την φωτό την έχω δανειστεί από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ορχομενού.Ευχαριστώ παιδιά).

Ενα άλλο έθιμο που παραμένει σε πολλά μέρη αναλλοίωτο είναι το Γαϊτανάκι

Είναι ένας χορός συνυφασμένος με τα χρώματα τηςΑποκριάς.Το γαϊτανάκι πέρασε στην πατρίδα μας από τους πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, και έδεσε με τα διάφορα έθιμα λόγω της ιδιαιτερότητάς του και της δεξιοτεχνίας των χορευτών. Χορεύεται με Δεκατρία άτομα. Ο ένας κρατά ένα μεγάλο στύλο στο κέντρο του χορού, από την κορυφή του οποίου ξεκινάνε δώδεκα μακριές χρωματιστές κορδέλες.Κάθε κορδέλα έχει το δικό της χρώμα. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια, εξού και το όνομα του χορού. Κάθε χορευτής κρατά μία κορδέλα και κινείται γύρω από τον στύλο χορεύοντας και τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι. ΄Ετσι όπως γυρνούν, πλέκουν τις κορδέλες γύρω από τον στύλο, δημιουργώντας χρωματιστούς συνδιασμούς. Ο χορός τελειώνει όταν οι κορδέλες τυλιχτούν τελείως γύρω από τον στύλο και οι χορευτές χορεύουν κοντά στον στύλο. Κατόπιν το στολισμένο γαϊτανάκι μένει για να θυμίζει το πνεύμα της αποκριάς. Στην Λιβαδειά αναβιώνει κάθε χρόνο αυτό το έθιμο.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΡΙΑ

Καθρέφτης

Φίλοι μου καλησπέρα σας. Μετά από 2 μήνες, ειναι η πρώτη Κυριακή που δεν δουλεύω και αισθάνομαι υπέροχα. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Ξύπνησα λίγο πιό αργά, ήπια το καφεδάκι μου με την ησυχία μου, έκανα διάφορες δουλειες που τον υπόλοιπο καιρό τις έκανα επιφανειάκα (όσα έβλεπε η πεθερά), έφτιαξα κουλουράκια και το απόγευμα ασχολήθηκα με τις κατασκευές μου που τις είχα παρατήσει εδώ και πολύ καιρό.
Η νέα μου κατασκευή είναι ένα δώρο που είχα υποσχεθεί στην εγγονή μου την Εριφύλη, για το καινούργιο της δωμάτιο. Της το βάψανε ρόζ και φούξια. Έτσι και εγώ της έφτιαξα ένα καθρέφτη με το αγαπημένο της θέμα : Tην Barbie και το διαμαντένιο Κάστρο.
Η τεχνική όπως καταλαβαίνετε είναι decoupage, σε ένα καθρέφτη από την ΙΚΕΑ.

Κουλουρακια Πορτοκαλιού νηστησιμα

Υλικά
2 φλυτζάνια τσαγιού καλαμποκέλαιο
1 φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
3/4 φλυτζ. τσαγιού χυμό πορτοκαλιού
1/2 φλυτζ. τσαγιού κονιάκ
1 φακελλάκι αμμωνία
1 κουταλάκι γαρύφαλλο
1 κουταλάκι κανέλλα
Ξύσμα πορτοκαλιού
1 κιλό περίπου αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 φλυτζάνι σουσάμι

Εκτέλεση

Δουλεύουμε το λάδι με την ζάχαρη, και προσθέτουμε την κανέλλα, το γαρύφαλλο, το κονιάκ και τον χυμό πορτοκαλιού μέσα στον οποίο έχουμε διαλύσει την αμμωνία. Τελευταίο προσθέτουμε το αλεύρι (όσο πάρει) μέχρι να γίνει μία ζύμη μαλακή. Πλάθουμε τα κουλουράκια και τα βουτάμε στο σουσάμι. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο για 15 λεπτά περίπου. Προσοχή γιατί καίγονται εύκολα.

Ο Μίκυ Μάους της εγγονής μου

Η εγγονή μου η Εριφύλη ήθελε σώνει και καλά να φτιάξουμε τον αγαπημένο της Μικυ. Τι να κάνει λοιπόν η χαζογιαγιά, πήρε χαρτοπολτό και όπως βλέπετε μεγαλούργησε. Τύφλα νάχει ο Disney.

Κολιέ μαύρο φούξια

Ενα κολιέ φτιαγμένο με τα αγαπημένα μου χρώματα, μαύρο-φούξια-χρυσό

Δαχτυλίδι ...λουλούδι φούξια

Δαχτυλίδι σε χρώμα φούξια φτιαγμένο με χαρτοπολτό.

Οι νέες μου δημιουργίες

Φίλοι μου βρήκα λίγο χρόνο τώρα τις γιορτές και τελείωσα καποια κοσμήματα που είχα μισοφτιαγμένα.
Σας τα δείχνω για να μην πείτε πως τεμπέλιαζα!!!

Θρύλοι του Δωδεκαήμερου-Καλικάντζαροι

Φίλοι μου καλησπέρα σας και Καλή Χρονιά. Σήμερα παραμονή των Φώτων. Τελειώνει το Δωδεκαήμερο (το διαστημα από τις 25 Δεκεμβρίου μέχρι 5 Ιανουαρίου). Η παράδοση θέλει όλο αυτό το διάστημα, καθε νύχτα, να κυκλοφορούν στους δρόμους και στα σπιτικά οι Καλικάντζαροι, οι αλλιώς παγανά, κολιοντζήδες και διάφορα άλλα ονόματα. Ο λαός τους θέλει να είναι μαύρα μικρά ξωτικά, άλλοτε με μορφή ανθρώπου, άλλοτε μορφή ζώου μα πάντα με ουρά σαν του διαβόλου, που συνεχώς χοροπηδάνε και κάνουν σκανταλιές.

Πιστεύω θυμάστε εκείνο το μάθημα που είχαμε στα Νεοελληνικά κείμενα για το δένδρο της Γής και τους Καλικάντζαρους. Υπάρχει - έλεγε το βιβλίο- κάτω από την γή ένα πελώριο δένδρο που την στηρίζει. Οι καλικάντζαροι που ζουν στον κάτω κόσμο ζηλεύουν τον επάνω και θέλουν να τον καταστρέψουν. Γι'΄αυτό με τσεκούρια και πριόνια, προσπαθούν όλο τον χρόνο να κόψουν το δέντρο που κρατάει την γή. Παραμονή Χριστουγέννων όμως, και ενω κοντεύουν να τελειώσουν το κόψιμο του δέντρου, ανεβαίνουν στην γή για να γλεντήσουν, να φάνε γλυκά και να πειράξουν τους ανθρώπους.

΄Ετσι γυρίζουν στους δρόμους, ανεβαίνουν σε κεραμίδια, μπαίνουν από καμινάδες στα σπίτια που οι νοικοκυραίοι ξέχασαν να θυμιατίσουν. Γι' αυτό σε πολλά χωριά εκείνες τις ημέρες βουλώνουν τις καμινάδες με πανιά ή καίνε λιβάνι τοποθετώντας το θυμιατό στο τζάκι, επειδή οι καλικάντζαροι δεν αντέχουν την μυρωδιά.
Ανήμερα των φώτων, επιστρέφουν πάλι κάτω από την γή και βρίσκουν το δέντρο πάλι άθικτο. Ξεκινούν λοιπόν το κόψιμο μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα!!!

Λένε πως η αρχή των μύθων αυτών βρίσκεται στα πολύ παλιά χρόνια. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας πίστευαν ότι οι ψυχές όταν έβρισκαν την πόρτα του ΄Αδη ανοιχτή, ανέβαιναν στον επάνω κόσμο και τριγύριζαν παντού. Οι βυζαντινοί πάλι, γιόρταζαν το Δωδεκαήμερο με τραγούδια και μασκαρέματα. Με κρυμένα πρόσωπα και ντυμένοι παράξενα, έμπαιναν στα ξένα σπίτια με κάθε τρόπο και αναστάτωναν τους ανθρώπους. Ζητούσαν φαγητά και γλυκά, και οι άνθρωποι για να γλυτώσουν απ' αυτούς κλειδαμπαρωνόντουσαν μέσα στα σπίτια.
Οι μασκαράδες όμως έβρισκαν τρόπο και τρύπωναν, ακόμα και από τις καμινάδες. Αυτό γινόταν δώδεκα μέρες μέχρι την παραμονή των Φώτων. Με τον Μεγάλο Αγιασμό τα πάντα σταματούσαν.
Με την πάροδο του χρόνου όλα αυτά τα παράξενα φερσίματα και ο φόβος των ανθρώπων, δημιούργησαν αυτά τα μικρά, παράξενα πλασματάκια που τα ονόμασαν καλικάντζαρους και τους αποδίδουν κάθε ζημιά και κακοτυχία αυτών των ημερών.
Η μακαρίτισα η πεθερά μου παραμονή των Φώτων ξεσήκωνε όλο το σπίτι για να καθαρίσει λέγοντας " σήμερα περνά ο παπάς με την αγιαστούρα του και με την μαγκούρα του, σήμερα φεύγουν οι καλικάντζαροι". Είχαν πρόβατα και ο πεθερός μου υποστήριζε ότι τις νύχτες αυτές τα πρόβατα ήταν πολύ ανήσυχα. "Τα ενοχλούν τα παγανά" έλεγε. ΄Ετσι έλεγαν έτσι σας λέω.
Πάντως για καλό και για κακό, ρίξτε ένα σκουπισματάκι αύριο. Για να φύγουν τα ξωτικά καλέ! Χρόνια Πολλά.