Nα'μαι κι εγώ.....με τις 2 μεγάλες μου αγάπες

Καλησπέρα σας φίλοι μου, και καλό μήνα να έχουμε. Νοέμβρης σήμερα, ο τελευταίος μήνας του Φθινοπώρου.Σε εμάς εδώ μας έκανε ποδαρικό με βροχή και πολύ κρύο. Στην Αθήνα που ήμουν το Σ/Κ, είχε πολύ δυνατό αέρα και κρύο, όχι όμως τσουχτερό. Που και πού έφερνε και καμμιά ψιχάλα.
Αυτό το Σ/Κ το αφιέρωσα στα εγγονάκια μου. Η κόρη μου είχε εφημερία το Σ/Κ στην κλινική που εργαζεται και εγώ πήγα να κρατήσω την Εριφύλη. Πήγαμε και στον γιό μου, ο οποίος την Παρασκευή είχε τα γενέθλιά του, και απόλαυσα τον μικρούλη τον ΄Εκτορα. Δεν μιλάει ακόμα ούτε περπατάει, αλλά είναι όλο γέλια και παιχνίδια. Τι να σας πώ. Ξεκουράστηκα, Ξέδωσε το μυαλό μου. Η Εριφύλη φυσικά σαν μεγαλύτερη έδωσε ρεσιτάλ. ΄Ηταν που ήταν γλωσσοκοπάνπάει τώρα και στον παιδικό και τι να σας λέω. Μας τραγούδησε ίσαμε 10 φορές το "Βάζει ο Ντούτσε την στολή του" και όχι μόνο δεν μπέρδευε τα λόγια της, αλλά το έλεγε όλο μέχρι το τέλος ολόσωστο.
Σήμερα, και τα παιδιά είναι πιό έξυπνα, αλλά και στο σχολείο πιστεύω πως γίνεται πολύ καλή δουλειά. Αυτά που ξέρουν σήμερα τα τρίχρονα εμείς τα μαθαίναμε στα 8. Εμεις όμως τότε είχαμε άλλα πλεονεκτήματα. Καθαρό αέρα, αυλές με δένδρα και λουλούδια, παιδιά στην γειτονιά, που τα καλοκαίρια μαζευόμασταν και ξεσηκώναμε τον κόσμο από τις φωνές και τα παιχνίδια μας. Παγωτό χωνάκι, που περιμέναμε πως και πως τον παγωτατζή, το άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας γεμάτο πουλιά και λογής λογής ζώα. Σήμερα μόνο οι κουνιες έχουν μείνει και το σήμα κατατεθέν του άλσους η λίμνη στον Κενταυρο.
Ωπ,!! τι έπαθα? Αναπολώ τα παλιά. Μήπως αρχίζω να γερνάω? Μπα, δεν νομίζω. Απλώς με τα εγγόνια μου μερικές φορές ξαναγίνομαι και εγώ παιδί. Καλύτερα έτσι.Θα παραμείνω περισσότερο χρόνο νέα.
Σήμερα λοιπόν θα σας δείξω την αφεντομουτσουνάρα μου, παρέα με τους δύο θησαυρούς μου.Αυτή θα είναι και η μοναδική φωτογραφία που θα σας δείξω, γιατί δεν μου αρέσει να δείχνω τις προσωπικές μου στιγμές, για να ξέρετε και πως είναι η ιδιοκτήτρια του συγκεκριμμένου blogόσπιτου.

Είμαι χαζογιαγιά και το καυχιέμαι. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα και εύχομαι σε όλες και όλους να σας αξιώσει ο θεός να το ζήσετε και εσείς.
Εχω φτιάξει και κοσμήματα, αλλά αυτά αύριο. Δεν μας πήρε η φούρια. Ετσι κι αλλιώς έγώ δεν τα πουλάω. Το κέφι μου κάνω. Τώρα πάω να αδειάσω την βαλίτσα και να φτιάξω και ένα κέικ με σταφίδες. Μου αγόρασε ο Μάριος καρύδια και σταφίδες, οπότε κάτι πρέπει να φτιάξω.Φιλάκια λοιπόν μέχρι αύριο και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε γιατί είναι.....μεταδοτικό.