Σήμερα θα ξεκινήσω δειλά δειλά, όπως κάνουν τα μωρά τα πρώτα τους βήματα, να σας παρουσιάσω τον φτερωτό μου συγκάτοικο, τον Ριρίκο. Τον αγόρασα πρίν δέκα χρόνια στον γιό μου τον Σπύρο, όταν ζούσε μόνος του στην Αθήνα, για να έχει παρέα. Να μην ξεχνάς να τον ταίζεις, του είπα, να του βάζεις νεράκι και να του καθαρίζεις το κλουβάκι του. Υποθέτω πως μαντεύετε την απάντηση. ΚΑΛΑ ΜΑΜΑ!!!!
Το επόμενο σαββατοκύριακο που πήγαμε για να τον δούμε, να του καθαρίσω το σπίτι, να του μαγειρέψω κανένα φαγάκι και να του πλύνω και κανένα ρουχαλάκι, τι να δώ. Ο πάγκος της κουζίνας ήταν γεμάτος καναβούρι. Το κλουβί...... χάλια. Γιατί βρε παιδάκι μου δεν το προσέχεις το πουλάκι? τον ρώτησα. Μαμά, δεν προλαβαίνω να καθαρίζω το πουλί και εκτος αυτού με νευρίάζει κιόλας.
Τι να κάνω και έγω, πήρα το καναρίνι και το κλουβί στο σπίτι μου. Από τότε ο Ριρίκος και εγώ είμαστε συγκάτοικοι. Του είχα πάρει και μια θηλυκιά για να ζευγαρώσει αλλά....δέν! Λέτε να είναι γκέι?
Το επόμενο σαββατοκύριακο που πήγαμε για να τον δούμε, να του καθαρίσω το σπίτι, να του μαγειρέψω κανένα φαγάκι και να του πλύνω και κανένα ρουχαλάκι, τι να δώ. Ο πάγκος της κουζίνας ήταν γεμάτος καναβούρι. Το κλουβί...... χάλια. Γιατί βρε παιδάκι μου δεν το προσέχεις το πουλάκι? τον ρώτησα. Μαμά, δεν προλαβαίνω να καθαρίζω το πουλί και εκτος αυτού με νευρίάζει κιόλας.
Τι να κάνω και έγω, πήρα το καναρίνι και το κλουβί στο σπίτι μου. Από τότε ο Ριρίκος και εγώ είμαστε συγκάτοικοι. Του είχα πάρει και μια θηλυκιά για να ζευγαρώσει αλλά....δέν! Λέτε να είναι γκέι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου