Νά μαι και πάλι εδώ! Κυριακή μεσημέρι, η πόλη κοιμάται και εγώ ως συνήθως μαστορεύω. Ειπα να φτιάξω μία φανουρόπιτα, να σας κεράσω για το καλώς όρισες. Δυστυχώς όμως και πάλι γκαντεμιά. Δεν είχα πορτοκάλια. Και χωρίς πορτοκάλια φανουρόπιτα δεν γίνεται. Κρίμα! Δεν πειράζει όμως, μια άλλη φορά.
Η φανουρόπιτα είναι ένα γλυκό που το φτιάχνω πολύ συχνα. Πάλαιψα πολύ μεχρι να βρω την σωστή (κατά την κρίση μου) συνταγή. ΄Οσες μου έδιναν δεν με ικανοποιούσαν. Γιάτί? Θα σας πω.
Όταν ήμουν μικρή, περίπου 14 ετών, δίπλα από το πατρικό μου, στην Νέα Φιλαδέλφεια, ήρθε και εγκαταστάθηκε μία οικογένεια. Βασάκου τους έλεγαν. Η κυρία Βάσω, ο κύριος Τζανέτος και ο γιός τους. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του.Αυτό που θυμάμαι είναι ότι σπούδαζε σχέδιο. Ειχα δεί ένα σχέδιο που είχε φτιάξει. Μία κατακόκκινη Φερράρι. ΄Ηταν τόσο τέλειο που θαρούσες πως ήταν φωτογραφία. Καλή του ώρα.
Η κυρία Βάσω που λέτε, συχνά πυκνά, έφτιαχνε φανουρόπιτα. Μας φώναζε λοιπόν εμένα και την αδερφή μου, και μας κερνούσε. Είχε μια υπέροχη γεύση και ένα άρωμα που ακόμα και σήμερα το έχω στο μυαλό μου. ΄Ομως δεν ξέρω τι άρωμα ήταν.Γι αυτό λοιπόν, όποια φανουρόπιτα και αν φτιάξω δεν μπορώ να πετύχω εκείνο το "κάτι" που είχε. Κατέληξα όμως σε αυτή την συνταγή επειδή γίνεται πολύ αφράτη.Και νηστήσιμη
Υλικά
1 νεροπότηρο Καλαμποκέλαιο
1 νεροπότηρο χυμό πορτοκαλιού
1 νεροπότηρο ζάχαρη
1 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ
2 κουταλάκια του γλυκού μπαίκιν
Ξύσμα από ένα λεμόνι
Ξύσμα πορτοκαλιού
1 κουταλάκι γλυκού σόδα λυωμένη μεσα στο πορτοκάλι
1 κουταλάκι του γλυκού Σμυρνιό
500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Λίγους ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς (προαιρετικά) ή λίγες σταφίδες μουσκεμένες σε κονιάκ
Εκτέλεση
Χτυπάμε το λάδι με την ζάχαρη, προσθέτουμε τον χυμό και το ξύσμα,κατόπιν το κονιάκ, το σμυρνιό και το αλεύρι μέσα στο οποίο έχουμε ανακατέψει το μπαίκιν. Τελευταία προσθέτουμε τους ξηρούς καρπούς ή τις σταφίδες.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για μία ώρα.
Καλή επιτυχία.
Y.Γ. Αν έχετε κάποια καλύτερη συνταγή, ευπρόσδεκτη.
Η φανουρόπιτα είναι ένα γλυκό που το φτιάχνω πολύ συχνα. Πάλαιψα πολύ μεχρι να βρω την σωστή (κατά την κρίση μου) συνταγή. ΄Οσες μου έδιναν δεν με ικανοποιούσαν. Γιάτί? Θα σας πω.
Όταν ήμουν μικρή, περίπου 14 ετών, δίπλα από το πατρικό μου, στην Νέα Φιλαδέλφεια, ήρθε και εγκαταστάθηκε μία οικογένεια. Βασάκου τους έλεγαν. Η κυρία Βάσω, ο κύριος Τζανέτος και ο γιός τους. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του.Αυτό που θυμάμαι είναι ότι σπούδαζε σχέδιο. Ειχα δεί ένα σχέδιο που είχε φτιάξει. Μία κατακόκκινη Φερράρι. ΄Ηταν τόσο τέλειο που θαρούσες πως ήταν φωτογραφία. Καλή του ώρα.
Η κυρία Βάσω που λέτε, συχνά πυκνά, έφτιαχνε φανουρόπιτα. Μας φώναζε λοιπόν εμένα και την αδερφή μου, και μας κερνούσε. Είχε μια υπέροχη γεύση και ένα άρωμα που ακόμα και σήμερα το έχω στο μυαλό μου. ΄Ομως δεν ξέρω τι άρωμα ήταν.Γι αυτό λοιπόν, όποια φανουρόπιτα και αν φτιάξω δεν μπορώ να πετύχω εκείνο το "κάτι" που είχε. Κατέληξα όμως σε αυτή την συνταγή επειδή γίνεται πολύ αφράτη.Και νηστήσιμη
ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ
Υλικά
1 νεροπότηρο Καλαμποκέλαιο
1 νεροπότηρο χυμό πορτοκαλιού
1 νεροπότηρο ζάχαρη
1 φλυτζανάκι του καφέ κονιάκ
2 κουταλάκια του γλυκού μπαίκιν
Ξύσμα από ένα λεμόνι
Ξύσμα πορτοκαλιού
1 κουταλάκι γλυκού σόδα λυωμένη μεσα στο πορτοκάλι
1 κουταλάκι του γλυκού Σμυρνιό
500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Λίγους ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς (προαιρετικά) ή λίγες σταφίδες μουσκεμένες σε κονιάκ
Εκτέλεση
Χτυπάμε το λάδι με την ζάχαρη, προσθέτουμε τον χυμό και το ξύσμα,κατόπιν το κονιάκ, το σμυρνιό και το αλεύρι μέσα στο οποίο έχουμε ανακατέψει το μπαίκιν. Τελευταία προσθέτουμε τους ξηρούς καρπούς ή τις σταφίδες.
Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για μία ώρα.
Καλή επιτυχία.
Y.Γ. Αν έχετε κάποια καλύτερη συνταγή, ευπρόσδεκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου